در سحابیهای نشری اتمهای موجود در ابرهای گازی توسط تابش ماوراءبنفش ناشی از ستاره یا ستارگان داغ یونیده شده وبدنبال این در نور مرئی تابش دوباره  داشته ودیده می شوند.تابش دوباره به این شکل است که الکترونی که از اتم مادر جدا شده دوباره با آن ترکیب می شود ونور تولید می کند این نور تولیدی نه در همان طول موج نور ورودی بلکه با طول موج بلندتر ودر ناحیه مرئی طیف می باشد. نور بیشتر سحابیهای نشری  بصورت خطوط طیفی نشری می باشد .

هیدروژن ماده غالب سحابیها می باشد واز آنجاییکه یونیده شدن آن باعث مشاهده سحابی می شود به این سحابیها مناطق HII  یا سحابی هیدروژن دوبار یونیده هم گفته می شود.این سحابیها معمولا بعنوان مناطق تولید ستاره های جدید شناخته می شوند.

بیشترین وقوی ترین تابش هیدروژن در طول موج 656 نانومتر در منطقه  قرمز طیف می باشد بنابراین در عکسبرداریها مناطق هیدروژن دوبار یونیده بصورت مناطق قرمز رنگ مشاهده می شوند.با این وجود امکان دارد در نور دیدگانی هم با نور سبز رنگی که ناشی از خطوط طیفی ممنوعه (forbidden)در طول موجهای 496 و501 نانومتر ناشی از تابش اکسیژن می باشد هم دیده شوند.

اگر ستاره عامل تحریک سحابی ٬خیلی داغ باشد بیشترین تابش آن در منطقه ماوراءبنفش بوده وهمین موجب درخشندگی بیشتر سحابی (حتی بیشتر از درخشندگی ظاهری خود ستاره) خواهد شد.گرچه سحابی ها درخشنده به نظر می رسند این را باید بدانید که بسیار رقیق می باشندومشخص شده که به طور نوعی هر کیلوگرم ماده موجود در سحابی در حجمی در حدود هزار میلیون کیلومتر مکعب پخش شده است.

سحابی نشری خود به چند دسته تقسیم می شوند:

۱-سحابیهایی که باقیمانده یک انفجار ابر نواختریهستند معمولا" دارای تابش سنکروترون می باشند که در منطقه رادیویی طیف قابل کشف است اما در بعضی موارد نیز مانند سحابی خرچنگ در صورت فلکی ثور ٬تابش می تواند در نور دیدگانی هم رخ  می دهد.

۲-سحابیهای سیاره ای هم که بدنبال فعالیت شدید ستاره ای بوجود می آیند ونور سحابی ناشی از تحریک مواد آن توسط ستاره مرکزی می باشد از جمله سحابیهای نشری به حساب می آیند.

سحابیهای تاریک و بازتابی جزء سحابیهای نشری به حساب نمی آیند.البته سحابیهای نشری وبازتابی معمولا در کنار هم دیده شده و با نام سحابی پخشی Diffuseشناخته می شوند.