سیاهچاله ها و مرگ ستاره گان در قرآن
نویسنده:محمدکاظم شمشیری   91/9/20

در میان اجسام عجیب و غریبی که در کیهان وجود دارند هچ کدام به اندازه سیاهچاله ها مرموز نیستند سیاهچاله ها بر خلاف اسمشان سیاه چاله نیستند بلکه یک ستاره ابر پر مانند مرده هستند که همه چیز حتی نور را به سمت خود می کشند.

واژه سیاهچاله در تا سال 1967 ناشناخته بود اما 200 سال قبل یک دانشمند فرانسوی به نام پیر لاپلاس در باره ستاره های تاریکی که نور نمی تواند از آنها بگریزد نظریه ای ارائه داده بود در 1915 انشتینگ وجود آنها را از معادلات نسبیت
عالم فرض کرده بود.امروز تصور می شود که صدها میلیارد از سیاه چاله ها در مرکز کهکشان ها جای دارند.

برخی از سیاهچاله های قدرتمند می توانند جرمی یک میلیون تا صد میلیارد برابر خورشید داشته باشندحتی قوی ترین تلسکوپ ها هم قادر به دیدن سیاهچاله ها
نیستند چون نور از آنها عبور نمی کند.

یک سیاهچاله وقتی بوجود می آید یک ستاره همه سوخت خود را مصرف کرده در
خود فرو بریزد این ستاره به چاله ای تبدیل می شود که چگالی بسیار بالا حجم بی نهایت و میدان مغناطیسی بسیار قوی داشته باشد.

سنگ های فضایی در قرآن

روزانه هزاران تُن شهاب از آسمان با سرعتی معدل پنجاه کیلومتر در ثانیه به طرف زمین سرازیر می شود که اگر جوّ زمین وجود نمی داشت، زمین و کلیه موجودات ساکن در آن بیکباره نابود می شدند.